Zakres tematyczny
Celem konferencji jest odpowiedź na pytanie o to, co współcześnie zostało z historycznego pojęcia autonomii sztuki. Czy wypracowana przez nowożytną filozofię figura sztuki, która posiada dla siebie tylko właściwy język, logikę/gramatykę, narzędzia i środki wypowiedzi jest do utrzymania? Czy jest do utrzymania towarzysząca sztuce autonomicznej i legitymizująca jej wartości filozofia reprezentująca coraz bardziej spolaryzowane stanowiska wobec tradycji filozoficznej i nowych stylów pisarstwa filozoficznego, bliskiego literaturze? Czy performatywny zwrot uderza tylko w autonomię dzieła, czy też dokonuje dekonstrukcji innych składników sytuacji estetycznej? Jaką rolę w kontekście praktyk „sztuki bez dzieł” odgrywają dawne kategorie estetyczne, jak twórczość, doświadczenie estetyczne, percepcja i całkiem nowe, lub na nowo zinterpretowane, jak zdarzenie, czy gra i wspólnota? Jak oceniać w kategoriach filozoficznych i estetycznych, ale także społeczno-politycznych tezę o „powrocie realnego”? Jak rozległe jest pole teoretyczne autonomii sztuki w obrębie nowoczesnego społeczeństwa? Czy otoczenie rynkowe, wysoka instytucjonalizacja „świata sztuki”, subsydia państwowe i uprawiane różne polityki kulturalne, zarówno przez władze, jak i kuratorów pozwalają sztuce na samosterowność i wolność wypowiedzi? Jeśli w tych warunkach autonomia sztuki jest możliwa, to co miałaby ona oznaczać?
Zapraszamy do nadsyłania abstraktów wystąpień podejmujących, miedzy innymi, niżej wymienione zagadnienia:
- kategoria autonomii w dyskursie filozoficznym
- autonomiczne i nieautonomiczne dyskursy filozoficzne
- odpowiedzialność w kontekście autonomii myślenia
- autonomia a wolność
- podmiot-ciało – samostanowienie
- historyczne kształtowanie się autonomii sztuki
- sztuka autoteliczna i sztuka zaangażowana
- autonomia aktu twórczego
- autonomiczne i nieautonomiczne kategorie estetyczne
- sztuka jako „laboratorium rzeczywistości”
- autonomia zinstrumentalizowana
- filozofia nowej muzyki wobec form muzycznych w świecie społecznym
- autonomia sztuk plastycznych po zwrocie performatywnym
- autonomia architektury w przestrzeni kulturowej
- sztuka poza autonomią – krajobraz, estetyka ogrodu
- historia i współczesność „wypadków granicznych” w literaturze
- autonomia w teatrze: „obecność sceniczna”, doświadczenie (w) przestrzeni teatralnej
- autonomia wspólnot artystycznych i paraartystycznych a współczesne praktyki performatywne
- autonomia instytucji sztuki (teatr, muzeum, galeria).
Serdecznie zapraszamy do podejmowania również innych zagadnień łączących się z tematem autonomii sztuki, jej kontekstu filozoficznego i kulturowego.